En ja, daar is ie dan: het woord van het jaar: ‘selfie’ of zoals Kees van Kooten het Nederlands equivalent de ‘otofoto’ daarvoor opperde, een prachtig mooi palindroom, een woord dat ze ook achterstevoren kunt lezen. Voor de digibeten onder u die vragen wat een selfie is, de volgende omschrijving: Een selfie is een gefotografeerd zelfportret, doorgaans gemaakt met een digitale camera, een smartphone of webcam, waarbij de foto is genomen door de persoon die erop afgebeeld staat. (Wikipedia). Gisteren hoorde ik een aantal mensen dat zichzelf meermalen zo had gefotografeerd. Ze vinden het een leuk tijdverdrijf om zichzelf zo in allerlei situaties te fotograferen en verscheidene mensen hebben tientallen selfies op hun toestel staan.het toekomende licht

Wat zegt het nou over de mensen als zo’n woord wordt verkozen tot het belangrijkste van 2013? Betekent dit dat mensen steeds meer met zichzelf bezig zijn en in hun eigen kleine universum, hun eigen wereldje, beroemd willen zijn? Dat mensen het zo belangrijk vinden om, wanneer ze die selfies op het net zetten, iedereen te laten zien waar ze zijn en in welke situatie zij verkeren? Kijk eens waar ik ben, wat ik doe, wat ik durf?

Als dat zo is, dat het de ultieme uitdrukking is van de ik-gerichtheid van mensen, dan staat dat wat mij betreft haaks op wat wij als christenen in deze dagen naar op weg zijn om te herdenken en vieren. Dat God juist voorbij ging aan zichzelf en juist het liefste wat Hij had, zijn Zoon Jezus Christus, naar deze aarde stuur en Hem aan ons overleverde. Een daad van zelfovergave die alle begrip te boven gaat. Voorbij het ik. Om het in hetzelfde begrippenkader te zetten: ‘God maakte van zichzelf een ‘unselfie’.