Op 20 oktober 2013 is het Micha Zondag. Het thema is ‘Ik hoor jullie klacht’, geïnspireerd op Jakobus 5. Op Micha Zondag staan armoede en gerechtigheid centraal in duizenden kerken wereldwijd. In 2013 is er bijzondere aandacht voor armoede als gevolg van corruptie en uitbuiting. Bijbelboek Jakobus laat in hoofdstuk 5 zien dat dit onrecht niet ongezien blijft bij onze Heer. En dat betekent dat wij als volgelingen van die Heer ook niet werkeloos aan de zijlijn kunnen blijven staan en doof kunnen blijven voor de klacht die klinkt. ‘Doe mij recht’ is de klacht van de weduwe uit Lucas 18. 
Het gedeelte sluit af met een vraag aan ons allen: ‘zal de Zoon des mensen, als Hij komt, wel het geloof op de aarde vinden?’ Daarmee wordt bedoeld dat er recht gedaan moet worden. Het is een harde vraag aan mensen die een wereld kunnen behandelen als iets waar ze tijdelijk gebruik van kunnen maken, maar waar ze uiteindelijk niet de verantwoordelijkheid voor willen dragen. De aarde, het milieu en andere mensen roepen voortdurend ‘doe mij recht!’ En wat is ons antwoord? De schepping die we in bruikleen hebben gekregen is niet van ons en juist christenen hebben de plicht die te onderhouden. We worden opgeroepen tot zorg voor onze naaste, onze naaste ‘recht te doen’. En dat betekent niet alleen maar onze menselijke naaste, maar de gehele schepping. ‘Heb uw naaste lief als uzelf’. Niemand van ons wil toch in een vergiftigde wereld leven? Dat gun je dan toch ook je naaste niet, je naaste van nu niet en je naaste in de toekomst niet. Toch?
De klacht wordt gehoord. Maar wat doen wij ermee?
Brandend Zand 
21 oktober 2013 at 23:57
geachte heer slothouber.
ik heb in mijn in mijn vrij lange leven hier op deze planeet, veel zaken gezien die mij raken. ik meen dat er ooit een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zou komen. althans zo staat het inde bijbel. om met deze aarde nog iets goed te maken is, betwijvel ik ten zeerste. zestig jaar geleden waren wij als gewone arbeiders in dienst van de rijke boeren in ons dorp wonende met acht man in een oud veen huisje .op twaalfjarige leeftijd kregen we oogst verlof ongeveer zes weken aardappel rooien. om vijf uur naar het land. o ja de boven genoemde boeren zaten meestal in het kerkbestuur. uw doel stelling is vrees ik een utopie. een aarde waar gerechtigheid zal zijn is op een andere manier in aantocht.
vr gr klaas niemeijer
29 oktober 2013 at 12:25
Dag heer Niemeijer,
Hartelijk dank voor uw reactie. Ik begrijp uw twijfel. Vaak ziet de wereld om ons heen er anders uit. Ik was afgelopen week in Bosnië waar in de 90er jaren een burgeroorlog heeft gewoed na de ineenstorting van Joegoslavië. Ik heb de onderhuidse onderlinge haat en onbegrip gevoeld die daar leeft ook tegen de voormalige blauwhelmen (ik was met één van hen in Srebenica). Maar nee, ik geloof er in dat God het onmogelijke waar kan maken. Volledig tegen elke menselijke verwachting in. Kijk naar de Adventtijd die we binnenkort in zullen gaan. God blijft deze wereld lief hebben en voor deze wereld zorgen! Als ik dat geloof niet had zou ik net zo goed er meteen het bijltje bij neer kunnen gooien. Het gaat om het toch geloven ondanks alles wat je ziet om je heen. ‘Al zou de vijgenboom niet bloeien, ik zal mij verheugen in de God van mijn heil’! (Habakuk 3)